Skrócona karta informacyjna Emerson Cf550orb00

Emerson Cf550orb00 to wyjątkowo wytrzymały i niezawodny wentylator sufitowy o średnicy 50 cm. Jego obudowa jest wykonana z trwałego tworzywa sztucznego i jest dostępna w kilku różnych kolorach. Wentylator jest wyposażony w cztery udoskonalone łopatki, które zapewniają maksymalny przepływ powietrza, a także wyłącznik czasowy, który umożliwia zaprogramowanie określonego czasu pracy wentylatora. System chłodzenia został wyposażony w przepływ powietrza o mocy do 6500 CFM, czyniąc go idealnym rozwiązaniem do ogrzewania i chłodzenia dużych przestrzeni.

Ostatnia aktualizacja: Skrócona karta informacyjna Emerson Cf550orb00

Esencja

Czym jest ICF – Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania?

jest klasyfikacją (tylko i aż), opracowaną przez WHO (która wydała też ICD-10/11),
służy (przede wszystkim) do opisywania funkcjonowania człowieka – „jak sobie radzi”, a nie tego „co mu jest”,
jest uzupełnieniem klasyfikacji ICD-10/11, ale jej nie zastępuje; podobnie jak nie zastępuje „typowego” opisu wyników testów psychologicznych (poniżej, powyżej, itd. ),
Przykładowy kod ICF: b117. 0 oznacza, że dana osoba nie ma problemów (. 0) z funkcjonowaniem intelektualnym (b117).

Dłuższy, ale i tak krótki opis ICF

Klasyfikacja ICF dzieli się na dwie części, z których każda dzieli się na dwa składniki klasyfikacji.

Mamy więc cztery obszary do opisania (cztery składniki klasyfikacji), kolejno:

(b) funkcje ciała i (s) struktury ciała (to jeden składnik, ale „praktycznie” dwa = dwie dziedziny),
(d) aktywność i uczestnictwo,
(e) czynniki środowiskowe,
czynniki osobowe (których samo ICF nie klasyfikuje, ale z punktu widzenia psychologa, poradni i funkcjonowania człowieka są bardzo ważne, np. : wiek, płeć, nawyki, sposoby radzenia sobie, cechy psychologiczne, itp. )

Klasyfikacja ICF ma charakter zagnieżdżony, czyli możemy korzystać z coraz to niższych poziomów, aby nasz opis był jak najbardziej dokładny. Wersja skrócona to dwa poziomy, a wersja pełna to cztery poziomy (może być ich więcej).

Sam kod według ICF tworzy się według dość prostej zasady (w dużym uproszczeniu). Wyszukujemy w podręczniku ICF co nas interesuje (jaka kategoria), np. dla niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim znajdujemy: b117 funkcje intelektualne (oznaczenie b = funkcje organizmu), s110 struktura mózgu ( s = struktury ciała), d163 myślenie (d = aktywność i uczestniczenie), e310 najbliższa rodzina (e = czynniki środowiskowe). Dalej kodujemy na ile problem jest poważny posługując się skalą – te „cyferki” to kwalifikatory:

0 = brak problemu (w opisie słownym, np. : żaden, nieobecny, nieistotny, …) 0-4%

1 = nieznaczny problem (niewielki, mały, …) 5-24% (obecny przez mniej 25% czasu)

2 = umiarkowany problem (średni, spory, …) 25-49% (obecny przez mniej niż 50% czasu)

3 = znaczny problem (wielki, silny, …) 50-95% (obecny przez ponad 50% czasu)

4 = skrajnie duży problem (zupełny, …) 96-100% (obecny przez ponad 95% czasu)

8 = nie określony

9 = nie dotyczy

Skala ta w założeniu jest taka sama dla wszystkich dziedzin i kategorii, ale w praktyce dopiero badania naukowe mają określić co tak naprawdę ma oznaczać każde z tych określeń / cyfr (por. Załączniku 1; na końcu).

Wracając do przykładu z niepełnosprawnością intelektualną będziemy mieli zatem: b117. 2 = funkcje intelektualne na poziomie niskim i podobnie zakodowane kolejno: s110. 8 = struktury mózgu nie określony problem (ew. 9 = nie dotyczy), d163. 2 = myślenie na poziomie niskim i e310+2 = średnie wsparcie od najbliższej rodziny. Tyle w ramach dużego uproszczenia.

Niektóre osoby zaintryguje może „+” przy e310, który oznacza skalę dodatnią i jest wyłącznie dostępny dla „e. czynniki środowiskowe”. Dokładniej:

dla „(b) funkcje ciała”, mamy tylko jeden kwalifikator ze skalą ujemną, czyli jedną „ocenę” którą już znamy (od 0 do 4 oraz 8 i 9),

dla „(s) struktury ciała”, mamy dwa kwalifikatory: pierwszy który już znamy (tylko ujemna skala), ale też możemy skorzystać z drugiego, dokładniejszego o wartościach: 0 (brak zmian), 1 (zupełny brak), 2 (brak części), 3 (dodatkowa część), 4 (nieprawidłowe wymiary), 5 (brak ciągłości), 6 (niewłaściwa pozycja), 7 (zmiany jakościowe w strukturze, w tym gromadzenie płynu), 8 (nie określone), 9 (nie dotyczy); zapisujemy, kodujemy oba kwalifikatory bez odstępu np. sAAA. 32 = bardzo duże (3) upośledzenie danej struktury, przez brak jej części (2); sprawą otwartą jest na ile Poradnia, a już szczególnie sam psycholog jest przygotowany (ma kompetencje) do tworzenia takiego opisu, nawet opierając się na dokumentacji medycznej,

dla „(d) aktywność i uczestnictwo”, mamy skalę „ocen” którą już znamy (od 0 do 4 oraz 8 i 9), ale oprócz pierwszego kwalifikatora „wykonanie” (jak sobie z danym obszarem radzi w środowisku w którym funkcjonuje na co dzień) mamy możliwość zakodować też „zdolności” (jak sobie radzi w sprzyjającym środowisku, ale bez pomocy; „potencjał”), np. d163. 32 = myślenie na bardzo niskim poziomie (3) ale w sprzyjających warunkach na niskim (2); nie musimy kodować drugiego kwalifikatora, wystarczy pierwszy (wykonanie); przy czym idąc za tokiem myślenia autorów klasyfikacji to tak naprawdę wyniki, które uzyskuje psycholog w gabinecie to bardziej drugi kwalifikator = zdolności, niż pierwszy = wykonanie (o którym wnioskować możemy analizując wytwory ze szkoły, domu),

dla „(e) czynniki środowiskowe”, mamy tylko jeden kwalifikator o znanej już nam skali „ocen” (od 0 do 4 oraz 8 i 9), ale wyjątkowo mający też możliwość zapisania ułatwień, czyli skali dodatniej, np. e310. 2 = poziom funkcjonowania najbliższej rodziny jest umiarkowaną barierą (trudnością), a e310+2 = poziom funkcjonowania najbliższej rodziny jest umiarkowanym ułatwieniem.

Co prawda dodatnią skalę mamy tylko dla (e) ale także przy innych składnikach klasyfikacji możemy wykazywać aspekty pozytywne, np. że myślenie co prawda na 1 = poziomie poniżej przeciętnej (negatywny aspekt), ale pamięć już na 0 = przeciętny poziom (pozytywny aspekt, „silna strona”).

ICF jest klasyfikacją, więc przede wszystkim klasyfikuje, porządkuje, ułatwia przekazywanie i przetwarzanie danych. Na podstawie informacji z orzeczenia z poradni psychologiczno-pedagogicznej powinniśmy być w stanie stworzyć opis danej osoby według kodów ICF. Podobnie mając gotowy opis danej osoby za pomocą samych kodów ICF można stworzyć opis słowny funkcjonowania danej osoby; może niezbyt rozbudowany, np. nie będziemy wiedzieć, dlaczego najbliższa rodzina w umiarkowanym stopniu utrudnia funkcjonowanie dziecka.

Praktyczne implikacje (Załącznik 1)

Choć skala (0 do 4) jest jedna dla wszystkich kategorii to dla poszczególnych kategorii kwalifikatory mogą być różnie definiowane przez różnych specjalistów. Upraszczając, np. : b117. 3 (funkcje intelektualne z kwalifikatorem 3 = bardzo niski), ktoś może odczytać jako „odpowiednik” niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim, ktoś inny w stopniu umiarkowanym; a ktoś inny stwierdzi, że co prawda b117 dotyczy też niepełnosprawności intelektualnej, ale nie w znaczeniu „ilorazu”/stopnia.

Z problemem tym zmierzyli się już niektórzy badacze i praktycy, np. w odniesieniu do dzieci ze spektrum autyzmu (por. Aljunied, Frederickson, 2014). Propozycje w oparciu o Aljunied, Frederickson, 2014, s. 385, Tabela 2, d1 Uczenie się, d130 Radzenie sobie:

0 = brak problemu: dziecko radzi sobie spontanicznie,

1 = nieznaczny problem: problem obecny przez mniej niż 25% czasu; dziecko samo naśladuje, ale kiedy jest kierowane/prowadzone przez innych (nie spontanicznie),

2 = umiarkowany problem: problem obecny przez mniej niż 50% czasu; dziecko potrzebuje słownych zachęt/pokierowania, aby naśladować, wykonać zadanie,

3 = znaczny problem: problem obecny przez ponad 50% czasu; dziecko wymaga fizycznych wskazówek i wielu powtórzeń (lub dużo czasu),

4 = „Zupełny” problem / skrajnie duży: problem obecny przez ponad 90% czasu; dziecko angażuje się tylko w powtarzające się albo auto-stymulujące zachowania.

Schemat powtarza się dla innych umiejętności, ale np. „0” dla d230 = radzi sobie z codziennymi aktywnościami bez pomocy (stosownie do wieku), zaś dla d335 „0” = używa szerokiego wachlarza gestów (nakazujących, opisujących) i niektórych niewerbalnych wskazówek, np. pocieranie oczu, aby pokazać, że jesteśmy zmęczeni (za: Aljunied, Frederickson, 2014, s. 385).

Autor tego opracowania twierdzi, że kodowanie ICF nie zastępuje informacji np. dotyczącej poziomu inteligencji. Osoba może być niepełnosprawna intelektualnie w stopniu lekkim, ale w związku z tym – w jej środowisku – może doświadczać codziennie znacznych (3) problemów. Ten sposób rozumienia ICF wydaje się być nadrzędny – jest to w końcu diagnoza funkcjonalna.

Z drugiej strony bardzo „kusząca” jest myśl, aby do czasu opracowania jednego, spójnego systemu interpretacji wydać „rekomendacje” nawiązujące do tak popularnej skali: przeciętny, poniżej/powyżej, niski/wysoki, b. niski/wysoki. Takie „rekomendacje” mogłyby prezentować się np. jak poniżej:

0 = przeciętny poziom,

1 = poniżej przeciętnej,

2 = niski (niepełnosprawność intelektualna w/s niskim),

3 = bardzo niski (niepełnosprawność intelektualna w/s umiarkowanym i znacznym),

4 = niepełnosprawność intelektualna w stopniu głębokim, czy brak, niewykształcona, zniszczona funkcja lub struktura.

Chociaż na gruncie praktycznych te „wytyczne” wydają się „mieć sens”, to jednak – zdaniem autora tego opracowania – próba ich (mechanicznego) stosowania doprowadzi do degradacji i wypaczenia istoty całej klasyfikacji funkcjonalnej (ICF) – sprowadzając ją do zbędnego, „cyferkowego” balastu. Upraszczając – ICF ma opisywać codzienne funkcjonowanie osoby a nie jej wynik w narzędziu psychometrycznym! (ten opisujemy oddzielnie, nie kodujemy w ICF)

= koniec Załącznika 1 =

Obecnie w języku polskim dostępna jest klasyfikacja ICF dla dorosłych. W języku angielskim można także zapoznać się z jej wersją dla dzieci i młodzieży (ICF-CY).

Klasyfikacja ICF on-line w j. angielskim:
http://apps. int/classifications/icfbrowser/

Polska wersja ICF dostępna jest do pobrania pod adresem:
http://apps. pdf

Angielska wersja ICF CY (dzieci i młodzieży) dostępna jest do pobrania pod adresem:
http://apps. pdf

Można skorzystać z przygotowanych narzędzi ułatwiających naukę tworzenia opisów dla danej niepełnosprawności czy jednostki z ICD-10/11.

Można zapoznać się z akapitem o ICF a ICD-11 we wpisie o ICD-11.

Każdy ma prawo oczekiwać poszanowania swoich praw. Jeżeli uważasz, że zostałeś niewłaściwie potraktowany w placówce, która świadczy usługi w ramach umowy z NFZ, możesz złożyć skargę w oddziale wojewódzkim Funduszu.

W sytuacji, kiedy:

odmówiono Ci zapisania do lekarza,
odmówiono Ci wykonania świadczenia,
kazano zapłacić za świadczenie, które należy Ci się bezpłatnie,
masz trudności z zapisaniem się do lekarza, np. zapisy możliwe są tylko osobiście,
lekarz nie przyjmuje pacjentów w godzinach, w których powinien,

skontaktuj się z oddziałem NFZ.

Ponadto szczegółowe informacje w zakresie sposobu składania skarg i wniosków można uzyskać pod numerem telefonu 22 572 60 41

Skargi i wnioski mogą być wnoszone pisemnie lub za pomocą telefaksu, poprzez Elektroniczną Skrzynkę Podawczą w ramach Platformy Usług Administracji Publicznej (ePUAP), za pomocą poczty elektronicznej oraz ustnie do protokołu. W przypadku zgłoszenia skargi lub wniosku za pomocą poczty elektronicznej, które nie zostały opatrzone podpisem elektronicznym lub nie zawierają imienia, nazwiska (nazwy) i adresu wnoszącego, pracownik NFZ za pomocą poczty elektronicznej występuje odpowiednio do skarżącego lub wnioskodawcy o uzupełnienie złożonej skargi lub wniosku o te dane w terminie siedmiu dni. Termin do załatwienia skargi lub wniosku biegnie od dnia wpływu tego uzupełnienia do Funduszu.

Odpowiedź powinieneś otrzymać w ciągu 30 dni od daty wpłynięcia skargi do Funduszu. Może się jednak zdarzyć, że wystąpią okoliczności, które to uniemożliwią. Powinieneś wtedy otrzymać informację o nowym terminie rozpatrzenia skargi.

Skargę można złożyć na realizację zadań przez pracowników oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia do dyrektora właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ.

Natomiast, jeżeli masz zastrzeżenia do rozpatrzenia sprawy przez dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ albo pracownika Centrali NFZ, skieruj swoje pismo do Centrali NFZ.

Jeśli uważasz, że prawo do ochrony zdrowia nie jest realizowane w sposób Ciebie zadowalający, możesz także złożyć skargę do:

Biura Rzecznika Praw Pacjenta www. pl np. w sytuacji naruszenia prawa do: poszanowania intymności i godności, informacji, świadczeń zdrowotnych, tajemnicy informacji, dokumentacji medycznej, zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza, opieki duszpasterskiej;

rzecznika odpowiedzialności zawodowej lekarzy przy okręgowej izbie lekarskiej, do której lekarz należy w sytuacji zastrzeżeń do sposobu leczenia albo zachowania lekarzy;

rzecznika odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych przy okręgowych izbach pielęgniarek i położnych w sytuacji zastrzeżeń do sposobu postępowania albo zachowania pielęgniarki lub położnej;

Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych www. w sytuacji zastrzeżeń do zachowania poufności przechowywanej dokumentacji, jej zabezpieczenia przed zgubieniem czy kradzieżą.

Jeśli masz pomysł, jak lepiej i efektywniej zaspokajać potrzeby pacjentów, np. jak ulepszyć organizację, usprawnić pracę, zapobiec nadużyciom placówek medycznych albo masz spostrzeżenia związane z wykonywaniem zadań przez Fundusz, możesz złożyć wniosek, który powinien zostać rozpatrzony w ciągu 30 (trzydziestu) dni. Wniosek składasz na takich samych zasadach jak skargę.

Ważne! Skargi dotyczące spraw, które zostały rozstrzygnięte prawomocnym wyrokiem sądu lub ostateczną decyzją administracyjną, np. umorzeniem postępowania w sprawie zwrotu kosztów leczenia, nie są rozpatrywane.

Zapraszam do przeczytania wpisu, z którego dowiesz się:

Co powinna zawierać karta charakterystyki produktu chemicznego.
Jak jest zbudowana.
W jakim języku musi być karta charakterystyki.
Kto ma Ci ją przekazać.
Czy dla mydła do rąk czy domestosa też są potrzebne karty.

REACH

REACH to skrót od ang. Registration, Evaluation and Authorisation of Chemicals. Jest to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 [1]. Obowiązuje ono bezpośrednio, co znaczy, że nie trzeba go wdrażać do prawa krajowego.

Obowiązuje wszystkie Państwa wspólnoty europejskiej. Najprościej mówiąc, ma ono za zadanie ujednolicić zasady stosowania produktów chemicznych oraz kontrolowany i przejrzysty przepływ „chemikaliów” między krajami Unii Europejskiej.

REACH jest podstawą prawną dla przygotowywania kart charakterystyki, ich zawartości i budowy.

CLP

CLP czyli skrót od ang. Classification, Labelling and Packaging. Obowiązuje państwa UE bez konieczności wdrażania do prawa krajowego. Jest to rozporządzenie, które określa zasady klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin chemicznych. Zasady te opierają się na globalnie zharmonizowanym systemie klasyfikacji i oznakowania chemikaliów. CLP [2] uzupełnia rozporządzenie REACH.

CLP jest podstawą prawną klasyfikacji, oznakowania i pakowania produktów chemicznych.

Czego dotyczą karty charakterystyki

Karta charakterystyki to zbiór informacji o substancji lub mieszaninie chemicznej. Dowiesz się z niej wszystkiego, co jest Ci potrzebne, aby dobrze zarządzać danym produktem chemicznym w zakładzie.

Z karty wyciągniesz między innymi takie informacje o produkcie:

Szkodliwości dla zdrowia.

Zasady pierwszej pomocy w sytuacji przypadkowego kontaktu z produktem, np. pryśnięcia do oka.

Środki ochrony indywidualnej i/lub zbiorowej, jakie należy stosować podczas pracy z danym produktem.

Informacje o postępowaniu z odpadem, np. kiedy produkt się przeterminuje i trzeba go wyrzucić.

Jak transportować, przechowywać i stosować produkt.

Te informacje są Ci potrzebne między innymi do:

Opracowania oceny ryzyka zawodowego jeśli na jakimś stanowisku stosuje się dany produkt.

Opracowania instrukcji postępowania na wypadek awarii lub wypadku.

Dobrania właściwych środków ochrony indywidualnej.

Kto dostarcza karty charakterystyki

Karta charakterystyki musi być dostarczona bezpłatnie przez producenta produktu, dostawcę lub upoważnionego przedstawiciela.

Karta musi być sporządzona w języku użytkownika. To znaczy, że jeżeli producentem jest np. Hiszpania, a sprzedaje swój produkt do Polski, to musi zapewnić kartę charakterystyki w języku polskim. Niedopuszczalna jest sytuacja, w której producent przysłaby Ci kartę charakterystyki w języku hiszpańskim i zaproponował przetłumaczenie jej na polski w swoim zakresie.

Wiąże się z tym pewna niedobra praktyka producentów (importerów lub upoważnionych przedstawicieli). W praktyce wielokrotnie spotkałam się z tym, że treść karty była przetłumaczona na polski w translatorze. Myślę, że doskonale wiesz jak wygląda takie tłumaczenie. Jest po polsku, ale jest kompletnie niezrozumiałe. Jeśli otrzymasz taką kartę, nie wahaj się odesłać jej producentowi z żądaniem przysłania karty, która jest zrozumiała. Jest to bezwzględny obowiązek producenta, a nie jego przysługa czy dobra wola. Po prostu: ma być!

Jeżeli potrzebujesz podać takiemu producentowi podstawę prawną, to skopiuj sobie ten zapis: „Zgodnie z art. 31 ust. 5 rozporządzenia REACH, kartę charakterystyki dostarcza się w językach urzędowych państw członkowskich, na terytorium których substancja lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią inaczej. ” Państwa członkowskie raczej nie postanowią inaczej, więc karta musi być po polsku i kropka.

Czy dla każdego produktu musi być karta?

Nie dla każdego, ale dla większości.

Karta charakterystyki musi być dostarczana dla:

Substancji i mieszanin sklasyfikowanych jako niebezpieczne.

Mieszanin nie sklasyfikowanych jako niebezpieczne, ale zawierających co najmniej 1% ( 0. 2% dla gazów) substancji stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub środowiska.

Substancji dla której ustalono NDS (dotyczy to również składników mieszaniny).

W praktyce wygląda to tak, że producenci na ogół są świadomi swoich obowiązków i dostarczają karty charakterystyki dla w/w produktów.

W przypadku gdy do jakiegoś produktu nie trzeba przygotowywać karty, producenci zazwyczaj dostarczają informację o braku szkodliwości produktu w jeden z poniższych sposobów:

Przysyłają kartę charakterystyki, w której uwzględniają informację, że produkt nie jest niebezpieczny. – Moim zdaniem to najlepsza praktyka.

Przysyłają kartę produktu chemicznego z informacją, że produkt nie jest niebezpieczny. – Też ok.

Nie przysyłają nic i trzeba się upominać, żeby poinformowali, że produkt nie jest niebezpieczny. Zazwyczaj odpowiadają mailowo lub przysyłają pismo z oświadczeniem. – Nie jest to fajne. Jeśli producent podchodzi poważnie do swoich obowiązków, to nawet jeśli produkt nie jest niebezpieczny, to z własnej inicjatywy powinien o tym poinformować użytkownika.

Często pojawiają się wątpliwości czy karty charakterystyki dla środków czystości (np. domestosa) również należy mieć. Odpowiedź brzmi: tak. Jest to produkt chemiczny niebezpieczny dla zdrowia, stosowany w zakładzie, więc kartę charakterystyki dla niego również musisz przechowywać.

Budowa karty charakterystyki

Układ i zawartość karty charakterystyki narzuca rozporządzenie REACH. Karta składa się zawsze z 16 sekcji. Każda z sekcji zawiera stałą liczbę podsekcji. Wyjątek stanowi sekcja 3., w której należy uwzględnić jedynie odpowiednio podsekcję 3. 1 albo 3. 2.

SEKCJA 1: Identyfikacja substancji/mieszaniny i identyfikacja spółki/przedsiębiorstwa

1. 1. Identyfikator produktu
1. Istotne zidentyfikowane zastosowania substancji lub mieszaniny oraz zastosowania odradzane
1. 3. Dane dotyczące dostawcy karty charakterystyki
1. 4. Numer telefonu alarmowego

SEKCJA 2: Identyfikacja zagrożeń

2. Klasyfikacja substancji lub mieszaniny
2. Elementy oznakowania
2. Inne zagrożenia

SEKCJA 3: Skład/informacja o składnikach

3. Substancje
3. Mieszaniny

SEKCJA 4: Środki pierwszej pomocy

4. Opis środków pierwszej pomocy
4. Najważniejsze ostre i opóźnione objawy oraz skutki narażenia
4. Wskazania dotyczące wszelkiej natychmiastowej pomocy lekarskiej i szczególnego postępowania z poszkodowanym

SEKCJA 5: Postępowanie w przypadku pożaru

5. Środki gaśnicze
5. Szczególne zagrożenia związane z substancją lub mieszaniną
5. Informacje dla straży pożarnej

SEKCJA 6: Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska

6. Indywidualne środki ostrożności, sprzęt ochronny i procedury w sytuacjach awaryjnych
6. Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska
6. Metody i materiały zapobiegające rozprzestrzenianiu się skażenia i służące do usuwania skażenia
6. Odniesienia do innych sekcji

SEKCJA 7: Postępowanie z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowanie

7. Środki ostrożności dotyczące bezpiecznego postępowania
7. Warunki bezpiecznego magazynowania, w tym informacje dotyczące wszelkich wzajemnych niezgodności
7. Szczególne zastosowanie(-a) końcowe

SEKCJA 8: Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej

8. Parametry dotyczące kontroli
8. Kontrola narażenia

SEKCJA 9: Właściwości fizyczne i chemiczne

9. Informacje na temat podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych
9. Inne informacje

SEKCJA 10: Stabilność i reaktywność

10. Reaktywność
10. Stabilność chemiczna
10. Możliwość występowania niebezpiecznych reakcji
10. Warunki, których należy unikać
10. 5. Materiały niezgodne
10. 6. Niebezpieczne produkty rozkładu

SEKCJA 11: Informacje toksykologiczne

11. Informacje dotyczące skutków toksykologicznych

SEKCJA 12: Informacje ekologiczne

12. Toksyczność
12. Trwałość i zdolność do rozkładu
12. Zdolność do bioakumulacji
12. Mobilność w glebie
12. Wyniki oceny właściwości PBT i vPvB
12. Inne szkodliwe skutki działania

SEKCJA 13: Postępowanie z odpadami

13. Metody unieszkodliwiania odpadów

SEKCJA 14: Informacje dotyczące transportu

14. Numer UN (numer ONZ)
14. Prawidłowa nazwa przewozowa UN
14. Klasa(-y) zagrożenia w transporcie
14. Grupa opakowaniowa
14. Zagrożenia dla środowiska
14. Szczególne środki ostrożności dla użytkowników
14. 7. Transport luzem zgodnie z załącznikiem II do konwencji MARPOL i kodeksem IBC

SEKCJA 15: Informacje dotyczące przepisów prawnych

15. Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska specyficzne dla substancji lub mieszaniny

15. Ocena bezpieczeństwa chemicznego

SEKCJA 16: Inne informacje

Powiązane wpisy:

Produkty chemiczne to zadanie dla BHP czy OŚ?

Kiedy trzeba wykonywać i aktualizować ocenę ryzyka zawodowego

Co to jest stanowisko pracy? I dlaczego często jest źle rozumiane?

Kto ponosi odpowiedzialność za stan BHP w zakładzie?

Prace uciążliwe, niebezpieczne lub szkodliwe dla zdrowia kobiet w ciąży i kobiet karmiących dziecko piersią

Jak przygotować się do kontroli Państwowej Inspekcji Pracy?

Podstawy prawne:

[1] REACH – Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006.

Pełna nazwa: Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE z późn. zm.

Rozporządzenie Komisji (UE) 2015/830 z dnia 28 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) – w tej nowelizacji REACH znajdziesz informacje o budowie karty charakterystyki

[2] CLP – Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 z późn. zm.